Pre- en Perinatale Trauma therapie

Ongeboren kind – geboorte – kort na de geboorte

Werken met de gevolgen als volwassene

Oplossen van symptomen van trauma in het vroege leven

 In de baarmoeder en ongeveer het eerste levensjaar heeft een baby geen visuele herinneringen. Wel heeft het indirecte herinneringen in de vorm van lichamelijke indrukken (imprints) gekregen. Dit gebeurt omdat een kindje dan alleen nog fysiek in zijn of haar emoties en zenuwstelsel wordt gereguleerd door de aanwezigheid en aanraking van de verzorger(s) en met name de moeder.

Globaal hoger stress niveau – wel of niet zichtbaar

Wanneer de regulering tussen moeder en baby niet optimaal plaats vindt door bijvoorbeeld een hogere activering in het stress-systeem en de fysiologie van de verzorgers – door stress, spanning, onrust, angst, onzekerheid, ziekte of pijn – dan is er een grotere kans dat de baby in de basis een hoger stress niveau of activering van het zenuwstelsel ontwikkelt.

Deze lichamelijke indrukken bij de baby of jonge kind kunnen leiden tot globaal hogere activering en langdurige symptomen in het later leven van het kind en in de volwassenheid. Dit kunnen symptomen zijn zoals:
stress, constant ‘aan’ of constant ‘uit’ staan, angst, migraine, hartstoornissen, allergieën, hechtings- en relationele problemen, emotionele problemen en identiteitsproblemen zoals een aanhoudend laag zelfbeeld en bewust en onbegrepen onveilig voelen of een vaag gevoel van onveiligheid door alert te zijn in situaties waarbij het niet nodig is.

De oorzaak van deze hogere stress activering zien we ook vaak terug bij ouders of verzorgers van cliënten die in het begin van hun leven werden geactiveerd door oorzaken zoals oorlog of indien er aan het begin van het leven van de cliënt geen adequate interactieve regulering van de verzorgers zijn geweest.
Wanneer ze niet wordt opgelost dan wordt de veerkracht van het vermogen om met latere trauma’s in de kindertijd en volwassenheid om te gaan ernstig ondermijnd.

HSP gevoeligheid of GHIA

Ook bij hoog sensitieve personen HSP-ers zien we regelmatig een intense activering en gevoeligheid. Bij navraag liggen er heftige gebeurtenissen aan ten grondslag.

Wij spreken liever van ‘Global High Intense Activated persons’ – GHIA, omdat de term weergeeft wat er in de ondergrond in het zenuwstelsel op breder niveau speelt. Tevens omdat de ‘diagnose’ HSP niet altijd serieus wordt genomen.